Op haar 24^ste besloot Sanne om als ondernemer aan de slag te gaan. Dit resulteerde in een eigen franchise restaurant van Pizzabakkers, een bestuursfunctie bij Jong Management en de prijs ‘Rotterdamse Zakenvrouw van het Jaar 2020/2021’. We spreken haar in ‘In gesprek met’ over hoe is het om als jonge vrouw een horecaonderneming te runnen in Rotterdam.

Ondernemen

Ik was 24 toen het hele proces met Pizzabakkers startte. Het paste direct bij mij, met name vanwege mijn interesse in horeca. Een groot voordeel van het ondernemen vanuit een franchise is dat ik me volledig kan bezighouden met de grote lijnen. Zo zijn de leveranciers al bepaald en worden standaard contracten vanuit het hoofdkantoor opgemaakt. Allemaal zaken waardoor ik tijd overhoud om mij te focussen op de onderneming. Ik vind horeca mooi en haal er veel energie uit, mijn passie ligt echter bij ondernemen in de breedste zin van het woord. Ondernemen creëert zoveel vrijheid: je bent zeven dagen per week bezig, maar je voelt ook zeven dagen per week vrij. Ik probeer mijzelf uit te dagen, daarom ben ik bij veel verschillende organisaties betrokken. Ik vind het bijvoorbeeld leuk om mee te denken over de verbetering van deze buurt. Dat is niet alleen omdat ik hier woon en onderneem. Je kan namelijk in je bedrijf werken, maar ik werk graag áán mijn bedrijf. Ik probeer echt betrokken te zijn met de wijk. Zo ben ik lid van de BIZ (Bedrijveninvesteringszone, voorheen de winkeliersvereniging) en heb ik zelf de bewonersvereniging opgericht hier in de straat. Ik voel me onderdeel van de wijk en vind het ook fijn dat ik daar een bijdrage aan kan leveren. Juist doordat ik bij beide verenigingen betrokken ben kan ik me goed inleven in de behoeften van zowel bewoners als ondernemers. Het draait niet alleen om winkels of evenementen, maar bijvoorbeeld ook om veiligheid en woonplezier voor bewoners.

Je kan in je bedrijf werken, ik werk graag aan mijn bedrijf

Sanne de Vries

Zakenvrouw van het jaar

Ik kon in de beginfase niet heel goed met mijn vrienden over ondernemen praten. Je gaat als ondernemer bepaalde zaken toch anders bekijken, maar ik kon dat niet delen met leeftijdsgenoten. Zodoende leerde ik Jong Management kennen, dat is een ondernemersclub (met zo’n 1.000 -jonge- leden) die in heel Nederland actief is.  Zelf maak ik deel uit van de Rotterdamse kring en ben ik lid van het bestuur. Het is een sociale club, die ook geregeld activiteiten organiseert. Zo bezoeken we leuke bedrijven via leden van de club of ons netwerk. Laatst hebben we bijvoorbeeld bij transportbedrijf Mammoet een rondleiding gekregen, super interessant. Ik haal persoonlijk veel uit Jong Management. In essentie lopen alle leden tegen dezelfde zaken aan. We delen de successen, problemen en uitdagingen met elkaar. Vanuit Jong Management ben ik twee jaar geleden opgegeven voor de ‘Rotterdamse Zakenvrouw van het jaar’ verkiezing. Begin 2020 werden de genomineerden bekendgemaakt in de verschillende categorieën: Zakenvrouw met personeel, zonder personeel, aanstormend talent en manager/directeur. Ik kreeg een vragenlijst, waar onder andere gevraagd werd of ik wel genomineerd wílde worden. Er komt natuurlijk een hoop op je af na zo’n nominatie. Mijn nominatie werd bekend gemaakt in Holland Casino. Vervolgens volgde er een traject, met een pitch-workshop en een diepte-interview bij de jury. Tijdens dit interview ben ik getoetst op bijvoorbeeld zakelijk inzicht en maatschappelijke betrokkenheid. Het is een prijs die het belang van de gemeenschap hoog in het vaandel heeft staan. Natuurlijk speelt het aspect dat de prijs naar een vrouw gaat een centrale rol. Ik leefde zelf ook met de vraag ‘waarom ben ik nou zakenvrouw van het jaar?’. Maar als je eenmaal in het traject zit en je benoemt wat je allemaal doet (en dat doe ik vanuit passie, niet om aan de wereld te laten zien wat-ik-allemaal-doe) dan denk ik: ‘waarom ook niet?’ Ik bén echt een zakenvrouw en het is mooi om te laten zien hoeveel vrouwen een mooi bedrijf hebben neergezet. Daar moeten we trots op zijn, dat is niet arrogant en dat mag best vaker benadrukt worden.

Uitdagingen

Natuurlijk komen er uitdagingen bij kijken als je jong én vrouw bent. Ik heb ook wel het gevoel dat ik mijzelf vaker moet bewijzen: ik krijg bijvoorbeeld vaak de vraag ‘doe je dit alleen?’ Ik vraag me af of ze dit ook vragen aan een man. Of men vraagt ‘hoe oud ben je dan?’, terwijl dat natuurlijk niet uit moet maken. Ik ben geen excuus Truus, ik wil er komen omdat ik het kan. Ondanks dat de horeca toch wel een mannenwereld is zie ik mijzelf als ondernemer niet anders, ik ben toevallig vrouw. Ik denk wel dat vrouwen wat kalmer zijn, mannen hebben eerder de neiging om zich wat dominanter te gedragen. Vrouwen treden nu eenmaal minder snel naar de voorgrond. Als ik naar mezelf kijk, vind ik het bijvoorbeeld belangrijker om naar de complete wijk te kijken. Het draait niet alleen om mij of mijn zaak. Een gezonde balans tussen mannen en vrouw binnen een bestuur is denk ik ook goed. Vrouwen benaderen bepaalde zaken gewoon anders en denken vaak -bewust- langer na. Het is eigenlijk te gek voor worden dat er een quotum moet worden afgesproken voor vrouwen op bepaalde posities. Het is wel goed om doelbewust te zoeken naar goede, sterke vrouwen om een bepaalde functie te bekleden. De dynamiek in vergaderingen is bijvoorbeeld heel anders als er alleen mannen zijn, dan wanneer er een mooie mix is, zowel tussen man-vrouw, als cultureel.

Trek in een heerlijke pizza?

Reserveer een plekje of loop langs bij De Pizzabakkers Rotterdam op de Pannenkoekstraat 68A. Of neem een kijkje op https://www.instagram.com/depizzabakkers/